یادمان باشد اگر خاطرمان تنها شد

                           طلب عشق زه هر بی سر و پایی نکنیم

به دریا شکفه بردم از شب دشت

                             از این عمری که تلخ تلخ بگذشت

به هر موجی که می گفتم غم خویش

                      سری بر سنگ می زد و باز می گشت